Fobie - nie lekceważ problemu
Bywają i lęki irracjonalne (lub z pozoru irracjonalne), takie jak fobie. Trudno wytłumaczyć lęk przed dużą przestrzenią, czy też paranoidalny lęk przed zarazkami i brudem. Pająki ogólnie nie cieszą się sympatią, ale reagowanie na nie atakiem paniki z hiperwentylacją, nie jest normą (w skrajnych wypadkach atak fobii może spowodować zdjęcie, lub obrazek). Lek wysokości również jest powszechny, ponieważ nie ma de facto w tym nic dziwnego - boimy się spaść, mamy poczucie zagrożenia. Ale może on mieć oblicze chorobowe - własnie wtedy mówimy o fobii - jeżeli lęk jest tak silny, że utrudnia nam życie i jesteśmy temu całkowicie podporządkowani. Tego nie można lekceważyć, ponieważ taki stan ma tendencję do pogłębiania się. Warto się zastanowić nad terapią i dzięki niej zrozumieć, co tak naprawdę kryje się za tą fobią.
O zaburzeniach depresyjnych - z Wikipedii:
Zaburzenia depresyjne lub depresja endogenna lub depresja ? są terminami najczęściej odnoszącymi się do endogennych zespołów depresyjnych, które występują w przebiegu chorób afektywnych (określanych także jako: zaburzenia afektywne, zaburzenia nastroju). Terminy te są stopniowo wypierane przez pochodzący z amerykańskiej klasyfikacji DSM-IV termin "duża depresja" (ang. major depression), którego odpowiednikiem w europejskiej klasyfikacji ICD-10 jest termin "epizod depresyjny". Należy jednak zaznaczyć, że choć zakresy znaczeniowe wymienionych określeń zachodzą na siebie, to nie są one w pełni równoznaczne i zostały stworzone dla różnych celów.
Epizod depresyjny (epizod depresji endogennej) może mieć miejsce zarówno w przebiegu choroby afektywnej jednobiegunowej, jak i choroby afektywnej dwubiegunowej - stąd, mówi się odpowiednio o depresji jednobiegunowej lub o depresji dwubiegunowej.
Niekiedy, termin depresja jest również stosowany w innym, szerszym znaczeniu - zespołu (ang. syndrome) objawów depresyjnych czyli zespołu depresyjnego. Zarówno zespoły depresyjne endogenne, jak i zespoły depresyjne o innym podłożu, mogą charakteryzować się występowaniem tych samych objawów psychopatologicznych, w szczególności: obniżenia nastroju (smutek, przygnębienie), niezdolności do przeżywania przyjemności (anhedonia), obniżenia napędu psychoruchowego i zaburzenia rytmu okołodobowego.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Zaburzenia_depresyjne
Stres w pracy - definicja
Stres w pracy to stan dyskomfortu psychicznego wywołany rozbieżnością pomiędzy warunkami i wymaganiami stawianymi pracownikowi a jego możliwościami poradzenia sobie z nimi w danym momencie. Pracownik dostrzega ten rozdźwięk jako zagrożenie swego zdrowia, życia lub własnej integralności.
Do czynników zagrażających w obszarze wymagań zalicza się m.in.:
przeciążenie ilościowe pracą ? na pracowniku spoczywa obowiązek wykonania dużej liczby zadań w krótkim czasie a warunki pracy uniemożliwiają koncentrację,
przeciążenie jakościowe pracą, powodowane m.in. przez: zadania trudne lub skomplikowane umysłowo wymagające ciągłego dokształcania pracownika,
niedociążenie jakościowe, będące skutkiem takich sytuacji, jak m.in.: monotonia pracy lub praca poniżej możliwości pracownika,
konfliktowość roli oddziałująca na pracownika w sytuacjach takich, jak: konieczność godzenia sprzecznych interesów czy praca w sytuacji uzyskiwania sprzecznych poleceń.
Sytuacje zagrażające w obszarze kontroli nad pracą obejmują przykładowo:
brak jasności co do zakresu zadań albo odpowiedzialności,
brak jasności w zakresie kryteriów oceny pracy i/lub brak informacji zwrotnej o wynikach pracy,
brak jasności co do celów pracy i stawianych wymagań,
niskie poczucie bezpieczeństwa w pracy.
Zagrożenia w zakresie wsparcia społecznego to m.in. :
utrudniony kontakt z przełożonym,
praca w izolacji,
brak systemu motywacyjnego,
system motywacyjny nastawiony na rywalizację.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Stres_w_pracy
O powszechnych lękach
Każdy się czegoś boi. Wielu z nas obawia się choroby, utraty pracy, czy też straty bliskiej osoby. Są to naturalne lęki, które towarzyszą większości ludzi. Wiemy, że wcześniej czy później będziemy musieli stanąć twarzą w twarz z traumatyczną sytuacją - każdy może stracić bliską osobą, każdy może zachorować, każdy może stracić pracę. To są te najsilniejsze lęki i najbardziej obciążające psychicznie sytuacje. Bardzo trudno jest po takich przejściach wrócić do normalnego życia, a często okazuje się to wręcz niemożliwe. I chyba tego boimy się najbardziej - że stracimy w życiu to, co dla nas najważniejsze, że stracimy poczucie sensu. Brzmi bardzo pesymistycznie, jednak każdy z nas czasami ma takie myśli.
Stres - definicja z Wikipedii
Stres jest definiowany w psychologii jako dynamiczna relacja adaptacyjna pomiędzy możliwościami jednostki, a wymogami sytuacji (stresorem; bodźcem awersyjnympotrzebne źródło), charakteryzująca się brakiem równowagi psychicznej i fizycznej. Podejmowanie zachowań zaradczych jest próbą przywrócenia równowagi.
W terminologii medycznej, stres jest zaburzeniem homeostazy spowodowanym czynnikiem fizycznym lub psychologicznym. Czynnikami powodującymi stres mogą być czynniki umysłowe, fizjologiczne, anatomiczne lub fizyczne.
Istnieją 3 typy definicji stresu1:
Stres jako bodziec ? sytuacje występujące w naszym otoczeniu mające naturalną zdolność do wywoływania napięcia i silnych emocji. Do teorii związanych z tym rodzajem definicji należą: teoria Elliotta i Eisdorfera, koncepcja Janisa oraz koncepcja zmian życiowych Thomasa Holmesa i Richarda Rahe?a.
Stres jako reakcja ? zarówno fizjologiczna jak i psychologiczna będąca odpowiedzią na działanie stresorów (sytuacji wywołujących stres). Do teorii związanych z tym rodzajem definicji należą: homeostatyczna teoria Waltera Cannona czy koncepcja Selyego (GAS, LAS).
Stres jako proces lub transakcja ? relacja między jednostką a otoczeniem: transakcyjny model Lazarusa, koncepcja Antonovsky'ego, koncepcja Hobfolla, koncepcja sytuacji trudnych Tomaszewskiego, regulacyjno-informacyjna teoria stresu Reykowskiego.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Stres
Stres - można sobie z nim poradzić
Współcześnie niestety stres jest codziennością praktycznie każdego. Problemy ze stresem mają już dzieci w szkole. Niestety nie każdy ma dobrą atmosferę w pracy czy też satysfakcjonujące zarobki, wielu ludzi po prostu się przepracowuje bo nie mają innego wyjścia. Jak radzić sobie ze stresem? Wiadomo - idealnie byłoby wyeliminować przyczyny, jednak często to jest niemożliwe. Zamiast tego często sięgamy po umilacze, które szkodzą naszemu zdrowiu - alkohol, słodycze, czy też papierosy. Jedną z dobrych metod jest aktywny tryb życia i wysiłek fizyczny. Pozwala nam pozbyć się złych emocji i wyzwala endorfiny. Spróbuj znaleźć pasję, która cię zrelaksuje - to z pewnością pomoże zachować psychiczną równowagę. To nieprawda, że musi to być kosztowne i modne hobby, czy też wymagające dużego zaangażowania.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz